Pytania i odpowiedzi

Właściwości terapeutyczne wodoru odkryto już w 1975 roku.  Do tej pory opublikowano 1500 artykułów naukowych i przeprowadzono 1500 badań na ponad 170 różnych modelach chorób ludzi i zwierząt, które potwierdzają, że wodór ma potencjał terapeutyczny. Niektóre z tych badań są dopiero w fazie początkowej, ale jest też wiele, które dowodzą właściwości lecznicznych wodoru.

Jest kilka metod. Najpopularniejsza to picie wody wodorowej. Mało znana to kąpiele w takiej wodzie.

Metodą która ostatnio zdobywa najwięcej uwagi są inhalacje wodoru. Dlaczego? Inhalując wodór wdychamy go w postaci gazowej i w taki sposób najłatwiej przenika do naszego organizmu. Cząsteczka wodoru molekularnego H2 jest tak mała, że podczas inhalacji przenika do organizmu na poziomie tkanek. Wykazano, że 30 minutowa inhalacja 2% wodoru jest równa wypiciu 15 l. wody wodorowej. 

O wszystkich właściwościach leczniczych wodoru jeszcze nie wiemy, ale jest szereg chorób i schorzeń, które poddano badaniom. Pozytywny wpływ wodoru oceniony w wielu przypadkach, między innymi: chorób układu krwionośnego, stanów zapalnych, chorób płuc, czy chorób okładu oddechowego.

Nie stwierdzono negatywnego wpływu wodoru na ludzki organizm. Co więcej, wodór naturalnie występuje w ludzkim organiźmie, np. w jelitach. Nie można również "przedawkować" wodoru.

Jest to bardzo prosty i przyjemny zabieg. Pacjent wdycha wodór przy pomocy kaniuli (rurki do nosa) lub maski. Wodór jest bezwonny, więc nie czujemy go podczas podawania. Zabieg można przeprowadzić w warunkach domowych lub w gabinetach. 

Inhalator wodoru to urządzenie, w którym zachodzi proces elektrolizy. Jej efektem jest powstanie wodoru molekularnego. Wewnątrz inhalatora znajduję się membrana wymiany protonów i to ona jest odpowiedzialna za produkcję wodoru. Do produkcji wodoru wykorzystuje się wodę destylowaną. 

Są również urządzenia (HIM-17), które są w stanie wytwarzać mieszankę wodoru i tlenu w stosunku 66/33%, czyli tzw. gaz browna. 

Gaz Browna został wynaleziony przez rosyjskiego naukowca Yulla Browna. Najprościej tłumacząc zostaje on wytworzony poprzez rozszczepienie wody na cząsteczki wodoru i tlenu w taki sposób aby nie nastąpił wybuch, lecz aby powstała mieszanka wodoru i tlenu w stosunku 66/33%.

Po wynalezienia gazu, zaczęto prowadzić badania i odkryto, że może mieć działanie terapeutyczne. Szczególnie dobrze zbadano stosowanie gazu Browna w leczeniu chorób przewlekłych i starzenia. Ostatnio w Japonii, Chinach i Korei Pd. zaczęto stosować leczenie tym gazem w rahabilitacji po przebytym COVID-19.

Wodór w stanie gazowym (czyli wodór cząsteczkowy, H2) składa się z dwóch połączonych atomów wodoru. Oznacza to dwa protony i dwa elektrony, które tworzą cząsteczkę o neutralnym ładunku.

Wodór jest dobrze rozpuszczalny w tłuszczach i ma wysoką przenikalność. Pozwala to cząsteczkom wodoru przenikać przez błony komórkowe i docierać do wnętrza komórek, przez co mogą tam one oddziaływać na różne składowe komórki, takie jak mitochondria czy jądro komórkowe (Ref.). Te same właściwości pozwalają również cząsteczkom wodoru przenikać przez barierę krew-mózg (Ref.).  

8. Co uzyskujemy po inhalacji wodorem molekularnym?

 

Dowiedz się więcej o wodoroterapii: