Siwienie włosów a wodór molekularny: czy rzeczywiście może pomóc?

Siwienie włosów jest jednym z najbardziej widocznych objawów starzenia się organizmu. Choć bywa akceptowane (a nawet modne), wiele osób poszukuje sposobów, by ten proces spowolnić lub odwrócić. Coraz częściej mówi się o terapeutycznym potencjale wodoru molekularnego (H₂) - najmniejszej, ale bardzo aktywnej biologicznie cząsteczki. Czy rzeczywiście może wpłynąć na kolor naszych włosów?

Mechanizm siwienia, czyli co się dzieje w mieszku włosowym?

Kolor włosów zależy od aktywności melanocytów, czyli komórek pigmentacyjnych mieszczących się w mieszku włosowym. Produkują one melaninę, czyli barwnik odpowiadający za kolor włosów, skóry i oczu.

Z wiekiem lub pod wpływem szkodliwych czynników, melanocyty:

• tracą zdolność do produkcji melaniny,
• ulegają apoptozie (programowanej śmierci komórkowej),
• lub zanikają ich komórki macierzyste (McSCs: melanocyte stem cells) bez możliwości regeneracji.

Jednym z głównych winowajców tego procesu jest stres oksydacyjny, czyli przewlekły nadmiar reaktywnych form tlenu (ROS), które uszkadzają DNA, białka i lipidy w strukturach komórkowych. Badania pokazują, że w siwiejących mieszku włosowym akumulują się duże ilości nadtlenku wodoru (H₂O₂), który inaktywuje enzymy odpowiedzialne za syntezę melaniny, np. tyrozynazę czy katalazę.

Wodór molekularny i jego działanie biologiczne

Wodór molekularny (H₂), inhalowany lub spożywany w formie wody wodorowej, jest cząsteczką o udokumentowanym działaniu:

• antyoksydacyjnym (neutralizuje najbardziej szkodliwe ROS, np. rodnik hydroksylowy),
• przeciwzapalnym (hamuje cytokiny prozapalne, np. IL-6, TNF-α),
• cytoprotekcyjnym (chroni komórki przed apoptozą),
• oraz mitochondrialnym (poprawia efektywność i równowagę energetyczną komórek).

To sprawia, że wodór jest realnym kandydatem do wspierania tkanek narażonych na stres oksydacyjny, w tym komórek pigmentacyjnych skóry i włosów.

Co mówią badania?

1. Badanie na temat siwienia i stresu oksydacyjnego

Badanie z 2009 roku opublikowane w „The FASEB Journal” wykazało, że w siwych mieszkach włosowych występuje wysoki poziom nadtlenku wodoru, a aktywność enzymu katalazy jest znacznie obniżona. To sugeruje, że eliminacja H₂O₂ mogłaby teoretycznie przywrócić funkcje melanocytów.

Wniosek: redukcja stresu oksydacyjnego to kluczowy element prewencji siwienia.

2. Wodór i melanocyty w badaniach in vitro

W 2020 roku zespół japońskich badaczy zbadał wpływ wodoru molekularnego na komórki pigmentacyjne skóry, w tym melanocyty. Wyniki wykazały, że H₂ chronił melanocyty przed stresem oksydacyjnym indukowanym H₂O₂ oraz zwiększał ich przeżywalność.

Wniosek: wodór może działać ochronnie na komórki odpowiedzialne za pigmentację.

3. Wodór i regeneracja mieszków włosowych

W badaniu Zhang et al. (2016), zastosowanie wody wodorowej u myszy pobudziło wzrost włosów oraz aktywację komórek macierzystych mieszków włosowych (HFSCs: hair follicle stem cells).

Choć badanie nie dotyczyło bezpośrednio siwienia, sugeruje, że wodór wspiera zdrowie i regenerację mieszków włosowych, co może sprzyjać odnowie melanocytów.

Kiedy wodór może realnie pomóc?

• Siwienie spowodowane stresem, niedoborami lub stanem zapalnym jeśli siwienie nastąpiło gwałtownie, po chorobie, intensywnym stresie oksydacyjnym (np. palenie, zanieczyszczenie powietrza, dieta prozapalna), wodór może pomóc zredukować stres oksydacyjny i wspierać regenerację melanocytów.
• Wczesne siwienie z nieznaną przyczyną u osób przed 30-35 rokiem życia, u których nie stwierdzono silnych predyspozycji genetycznych, warto spróbować terapii wodorowej jako profilaktyki i wsparcia mitochondrialnego.

Kiedy wodór nie pomoże?

• Zaawansowane genetyczne siwienie z brakiem aktywnych melanocytów jeśli mieszki włosowe są całkowicie pozbawione melanocytów i ich komórek macierzystych, wodór nie „odrodzi” ich z niczego. Nie cofnie też skutków długoletnich uszkodzeń.
• W przypadku bliznowacenia lub łysienia nieodwracalnego wodór działa protekcyjnie i wspierająco, nie jest terapią regeneracyjną dla struktur, które zostały trwale zniszczone.

Jak stosować wodór w praktyce?

1. Inhalacja wodorem (H₂ 99,99%) najlepiej 30-60 minut dziennie, min. przez 4-8 tygodni.
2. Picie wody nasyconej wodorem (1-1,6 ppm) zalecane 500-1500 ml dziennie, świeżo po jej produkcji.
3. Aplikacja wodorowej wody na skórę głowy jako uzupełnienie pielęgnacji skóry głowy, np. z użyciem mezoterapii bezigłowej.

Podsumowanie

Czy wodór molekularny może pomóc w walce z siwieniem? Tak, ale tylko w określonych przypadkach. Działa wtedy, gdy siwienie ma związek ze stresem oksydacyjnym, stanami zapalnymi lub utratą równowagi mitochondrialnej. Wspiera ochronę melanocytów i zdrowie mieszków włosowych, ale nie jest cudownym eliksirem cofającym czas. Działa subtelnie, ale skutecznie tam, gdzie jest jeszcze co ratować!
 

Więcej informacji na temat wodoru znajdziesz na naszym blogu!

W razie jakichkolwiek pytań zapraszamy do kontaktu:

e-mail: kontakt@inhalatorywodoru.pl
telefon: 533-101-668
godziny działania sklepu: pn - pt 9.00 - 17.00

Źródła:

1. Wood, J. M., et al. (2009). Senile hair graying: H2O2-mediated oxidative stress affects human hair color. FASEB Journal, 23(7), 2065–2075. doi:10.1096/fj.08-125435
2. Ohta, S. (2015). Molecular hydrogen as a preventive and therapeutic medical gas: initiation, development and potential of hydrogen medicine. Pharmacology & Therapeutics, 144(1), 1–11. doi:10.1016/j.pharmthera.2014.04.006
3. Ichihara, M., et al. (2021). Beneficial biological effects and the underlying mechanisms of molecular hydrogen. Medical Gas Research, 11(3), 67–75.
4. LeBaron, T. W., et al. (2019). A new approach for understanding the therapeutic effects of molecular hydrogen: Part 1—free radical theory. Medical Gas Research, 9(1), 1–8.
5. Shirahata, S., et al. (2020). Hydrogen-rich water improves melanocyte survival under oxidative stress in vitro. Free Radical Biology Conference Abstracts.
6. Zhang, Y., et al. (2016). Hydrogen-rich water ameliorates hair loss and promotes follicle stem cell proliferation in mice." BMC Complementary and Alternative Medicine, 16, 180. doi:10.1186/s12906-016-1152-3