Kategorie
Najczęściej zadawane pytania
Aktualności
Blog
Kontakt
Mapa partnerów
Wodór molekularny a leczenie nowotworów - badania naukowe.
Data dodania: 18-02-2022
Wodór jako potężny przeciwutleniacz
Regulowanie poziomu reaktywnych form tlenu ma istotne znaczenie dla życia komórkowego. Komórki nowotworowe są na to znacznie bardziej wrażliwe z uwagi na ich nadaktywność – produkują większe ilości reaktywnych form tlenu i jednocześnie większe ilości przeciwutleniaczy, żeby zachować równowagę między nimi i nie doprowadzić do uszkodzenia samych komórek nowotworowych.
Innymi słowy, jeśli chodzi o reaktywne formy tlenu i przeciwutleniacze, komórki nowotworowe mają mniejszy margines błędu niż normalne komórki.
Wodór jest narzędziem pozwalającym zwalczać nowotwory poprzez zaburzanie tej równowagi, a konkretnie przez zwiększenie poziomu przeciwutleniaczy. W 2007 roku w prestiżowym czasopiśmie „Nature” ukazał się artykuł, w którym wykazano, że wodór działa jako leczniczy przeciwutleniacz, selektywnie redukując poziom cytotoksycznych wolnych rodników tlenu (Ref.).
Dlaczego zmniejszanie reaktywnych form tlenu pomaga w zwalczaniu nowotworów? W przypadku nowotworu wysoki poziom reaktywnych form tlenu może sprzyjać się tworzeniu i rozsiewaniu się guzów co najmniej poprzez dwa główne mechanizmy:
Plazmina (enzym) potrafi niszczyć różne składowe pozakomórkowej macierzy guza, na przykład fibrynę i kolagen, uczestniczy również w aktywacji metaloproteinaz macierzy, niezwykle skutecznych w niszczeniu pozakomórkowej macierzy guza (Ref.1, Ref.2).
Plazmina i metaloproteinazy macierzy uszkadzają białka pozakomórkowej macierzy guza, pozwalając na jego powiększanie się. Tak oto dochodzi do namnażania się, przerzutów komórek guza. Reaktywne formy tlenu umożliwiają konwersję plazminogenu w plazminę na powierzchni komórek. Dzieje się to poprzez upregulację aktywatora plazminogenu z jego receptorem, co z kolei umożliwia efektywną konwersję plazminogenu w plazminę (Ref.).
Na marginesie warto wspomnieć, że Amiloryd (lek wspomniany już w kontekście innej strategii walki z nowotworami (Ref.) jest inhibitorem aktywatora plazminogenu, czyli inhibitorem powstawania plazminy (Ref.).
Silne przeciwutleniacze, takie jak wodór, działają przeciwko mechanizmom wspierającym rozwój nowotworu. Działanie przeciwutleniaczy można przedstawiać również jako zamykanie guza w kapsułce. Koncepcja ta jest podobna (choć oparta na innym mechanizmie) do pomysłu Paulinga i Camerona, którzy chcieli zwalczać procesy nowotworowe średnimi dawkami witaminy C (patrz część Mechanizmy tutaj). Skłania mnie to do wniosku, że połączenie terapii wodorowej z metronomiczną witaminą C powinno być dobrym pomysłem. Podkreślam, że pod pojęciem „metronomiczna” rozumiem mniejsze dawki witaminy C niż te stosowane w celu wywołania efektu przeciwutleniającego, a także podawane przez dłuższy czas (po kilka godzin lub nawet więcej w tempie 0,5−5g na godzinę – witaminę C można nawet podawać doustnie, ale lepsze byłoby zastosowanie pompy podającej witaminę C dożylnie).
W charakterze podsumowania rozważań nad przeciwutleniającą i proutleniającą strategią walki z rakiem, sformułowałbym następujące wnioski:
Wykazano, że silne przeciwutleniacze, takie jak NAC, mogą spowalniać rozwój nowotworu u pacjentów z rakiem piersi (Ref.) (uwaga: w tym przepadku działanie przeciwnowotworowe przypisano modulacji metabolicznej wywołanej przez NAC). Wodór proponuje się również jako potencjalny inhibitor metaboliczny i aktywatorów mitochondriów (Ref.). Co więcej, wodór może wywoływać inhibicję wydzielania cytokin takich jak interleukina-4, interleukina-13, interleukina-6 czy TNF-alfa (Ref.).
Niemniej jednak główne działanie przeciwnowotworowe wodoru wydaje się powiązane z jego zdecydowanym działaniem przeciwutleniającym.
Jednym z głównych powodów, dla których wodór ma działanie przeciwutleniające, jest fakt reagowania z jedną z najbardziej agresywnych reaktywnych form tlenu (Ref.). Kolejne działanie przeciwutleniające może mieć związek z faktem, że wodór aktywuje wydzielanie Nrf2 (Ref.). Zgodnie z wcześniejszymi rozważaniami (Ref.), Nrf2 to główny regulator poziomu przeciwutleniaczy wewnątrz komórki. Badania pilotażowe wykazały, że picie wody wodorowej pozytywnie wpływa na zawartość enzymów przeciwutleniających w surowicy zdrowych mężczyzn (Ref.).
Wykorzystanie potężnych właściwości przeciwutleniających wodoru do walki z rakiem – odpadanie guzów
Terapia wodorowa – rezultaty u ludzi
Wnioski: „u pacjentów z nowotworem w stadium zaawansowanym inhalacje wodoru mogą poprawić jakość życia i pomóc w kontrolowaniu rozwoju choroby”..jpg)
Terapia wodorem może być stosowana w celu kontroli nad rozwojem guzów oraz łagodzenia negatywnych skutków terapii u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc w późnym stadium (Ref.).
Terapia wodorem w stanie gazowym spowodowała kurczenie się guzów raka woreczka żółciowego z przerzutami: raport z przypadku (Ref.).
„Pacjentka odmówiła przyjmowania innych terapii i rozpoczęła codzienną terapię w formie inhalacji wodoru. Po miesiącu terapii guzy w woreczku żółciowym i wątrobie dalej rosły, pojawiła się również blokada w jelitach. Po dalszej terapii wodorem oraz leczeniu objawowym, w tym dekompresji gastroenterologicznej oraz dożylnym wspomaganiu odżywiania, blokadę jelitową udało się stopniowo usunąć. Po trzech miesiącach terapii wodorem przerzuty w jamie brzusznej zaczęły się stopniowo zmniejszać, ustąpiły anemia i hipoalbuminemia, markery limfocytów i guzów wróciły do normy, a pacjentka mogła wrócić do normalnego życia”.
Wodór w stanie gazowym przywraca normalny stan limfocytów Tc u pacjentów z rakiem jelita grubego w zaawansowanym stanie i poprawia ich rokowanie https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30542740/.
„W okresie od lipca 2014 do lipca 2017 przyjęto 55 pacjentów z klinicznie i histologicznie zdiagnozowanym rakiem jelita grubego w IV stadium. Pacjenci wdychali wodór w stanie gazowym przez trzy godziny dziennie w swoich domach, przyjmowali również chemioterapię w Tamana Regional Health Medical Center (Tamana, Kumamoto, Japonia). […] W ujęciu zbiorczym, bieżące wyniki sugerują, że wodór w stanie gazowym przywraca równowagę komórek PD-1 oraz limfocytów Tc, oferując pacjentom lepsze rokowania”.
Co ciekawe, wbrew moim przypuszczeniom, zasugerowano, że terapia wodorem może ograniczać negatywne skutki uboczne chemioterapii i radioterapii, nie zmniejszając jednocześnie ich skuteczności (Ref.1, Ref..2). Mimo wszystko unikałbym łączenia terapii wodorem z chemioterapią i radioterapią – wodór w stanie gazowym stosowałbym dopiero w kilka dni (5−7 dni) po zakończeniu terapii konwencjonalnej. Wodór może stanowić dobre narzędzie eliminowania skutków ubocznych wywołanych konwencjonalnym leczeniem onkologicznym.
Skutki uboczne
Podawanie wodoru
Zwiększanie przeciwnowotworowego potencjału wodoru
Odwołania
Od plazminogenu do plazminy – rola receptorów plazminogenu w nowotworach u ludzi https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4264222
Przejdź do strony głównej Wróć do kategorii Zdrowie
W ostatnich dziesięciu latach badania nad zdrowotnymi własnościami wodoru istotnie nabrały tempa. Wynika z nich, że terapia wodorem może przynosić różne korzyści zdrowotne. W tym artykule skupiamy się na leczeniu raka i ogólnie nowotworów przy pomocy wodoru molekularnego.
Wodór jako potężny przeciwutleniacz
Istnieją terapie proutleniające, które stosuje się w trybie ciągłym, i takie, które trzeba stosować falami z uwagi na ich potencjalne skutki uboczne. Ujmując rzecz konkretnie, terapie proutleniające można podzielić na dwie kategorie:
- terapie wywołujące skutki proutleniające tylko (albo głównie) w komórkach nowotworowych (na przykład duże dawki witaminy C, Artemizyna) – takie metody leczenia można stosować przez długi czas (czyli niekoniecznie wyłącznie w związku z terapią konwencjonalną)
- terapie zwiększające poziom reaktywnych form tlenu w wielu różnych rodzajach komórek bez względu na to, czy są to komórki nowotworowe czy komórki normalne (na przykład chemioterapia, paracetamol) – takie metody leczenia stosuje się tylko falami, ponieważ w dłuższym okresie nie byłyby korzystne dla organizmu jako całości.
Regulowanie poziomu reaktywnych form tlenu ma istotne znaczenie dla życia komórkowego. Komórki nowotworowe są na to znacznie bardziej wrażliwe z uwagi na ich nadaktywność – produkują większe ilości reaktywnych form tlenu i jednocześnie większe ilości przeciwutleniaczy, żeby zachować równowagę między nimi i nie doprowadzić do uszkodzenia samych komórek nowotworowych.
Innymi słowy, jeśli chodzi o reaktywne formy tlenu i przeciwutleniacze, komórki nowotworowe mają mniejszy margines błędu niż normalne komórki.
Wodór jest narzędziem pozwalającym zwalczać nowotwory poprzez zaburzanie tej równowagi, a konkretnie przez zwiększenie poziomu przeciwutleniaczy. W 2007 roku w prestiżowym czasopiśmie „Nature” ukazał się artykuł, w którym wykazano, że wodór działa jako leczniczy przeciwutleniacz, selektywnie redukując poziom cytotoksycznych wolnych rodników tlenu (Ref.).
Dlaczego zmniejszanie reaktywnych form tlenu pomaga w zwalczaniu nowotworów? W przypadku nowotworu wysoki poziom reaktywnych form tlenu może sprzyjać się tworzeniu i rozsiewaniu się guzów co najmniej poprzez dwa główne mechanizmy:
- zwiększenie aktywności receptorów i onkogenów, a także stymulacja czynnika wzrostu-ścieżki zależne i enzymy o działaniu utleniającym mogą wywoływać niestabilność genetyczną (Ref.1, Ref.2, Ref.3)
- reaktywne formy tlenu znane są z tego, że sprzyjają narastaniu nowotworów i ich przerzutom
Plazmina (enzym) potrafi niszczyć różne składowe pozakomórkowej macierzy guza, na przykład fibrynę i kolagen, uczestniczy również w aktywacji metaloproteinaz macierzy, niezwykle skutecznych w niszczeniu pozakomórkowej macierzy guza (Ref.1, Ref.2).
Plazmina i metaloproteinazy macierzy uszkadzają białka pozakomórkowej macierzy guza, pozwalając na jego powiększanie się. Tak oto dochodzi do namnażania się, przerzutów komórek guza. Reaktywne formy tlenu umożliwiają konwersję plazminogenu w plazminę na powierzchni komórek. Dzieje się to poprzez upregulację aktywatora plazminogenu z jego receptorem, co z kolei umożliwia efektywną konwersję plazminogenu w plazminę (Ref.).
Na marginesie warto wspomnieć, że Amiloryd (lek wspomniany już w kontekście innej strategii walki z nowotworami (Ref.) jest inhibitorem aktywatora plazminogenu, czyli inhibitorem powstawania plazminy (Ref.).
Silne przeciwutleniacze, takie jak wodór, działają przeciwko mechanizmom wspierającym rozwój nowotworu. Działanie przeciwutleniaczy można przedstawiać również jako zamykanie guza w kapsułce. Koncepcja ta jest podobna (choć oparta na innym mechanizmie) do pomysłu Paulinga i Camerona, którzy chcieli zwalczać procesy nowotworowe średnimi dawkami witaminy C (patrz część Mechanizmy tutaj). Skłania mnie to do wniosku, że połączenie terapii wodorowej z metronomiczną witaminą C powinno być dobrym pomysłem. Podkreślam, że pod pojęciem „metronomiczna” rozumiem mniejsze dawki witaminy C niż te stosowane w celu wywołania efektu przeciwutleniającego, a także podawane przez dłuższy czas (po kilka godzin lub nawet więcej w tempie 0,5−5g na godzinę – witaminę C można nawet podawać doustnie, ale lepsze byłoby zastosowanie pompy podającej witaminę C dożylnie).
W charakterze podsumowania rozważań nad przeciwutleniającą i proutleniającą strategią walki z rakiem, sformułowałbym następujące wnioski:
- Zgodnie z literaturą przeciwutleniacze i proutleniacze mogą zarówno niszczyć raka, jak i go wzmacniać – są uznawane za broń obosieczną.
- Wzmacnianie nowotworu ma miejsce wówczas, gdy przyjmujemy przeciwutleniacze lub proutleniacze w dawkach niewystarczających do wywołania nierównowagi szkodliwej dla komórek nowotworowych.
- To dlatego przy wyborze tej strategii walki z nowotworem należy wybrać jedno narzędzie (proutleniacz lub przeciwutleniacz) i opracować spójną, konsekwentną strategię (a nie leczenie typu trochę tego, trochę tamtego).
- Zazwyczaj konieczny jest wybór strategii spójnej z główną metodą leczenia (głównym leczeniem może być chemioterapia o działaniu proutleniającym; może nim być również intensywna dieta przeciwnowotworowa, najczęściej oparta na przeciwutleniaczach).
- Dlatego jeśli mamy skutecznie korzystać z przeciwnowotworowego potencjału przeciwutleniaczy i proutleniaczy, muszą być one stosowane spójnie i wzmacniane konkretnymi, spójnymi oraz skoncentrowanymi terapiami.
Wykazano, że silne przeciwutleniacze, takie jak NAC, mogą spowalniać rozwój nowotworu u pacjentów z rakiem piersi (Ref.) (uwaga: w tym przepadku działanie przeciwnowotworowe przypisano modulacji metabolicznej wywołanej przez NAC). Wodór proponuje się również jako potencjalny inhibitor metaboliczny i aktywatorów mitochondriów (Ref.). Co więcej, wodór może wywoływać inhibicję wydzielania cytokin takich jak interleukina-4, interleukina-13, interleukina-6 czy TNF-alfa (Ref.).
Niemniej jednak główne działanie przeciwnowotworowe wodoru wydaje się powiązane z jego zdecydowanym działaniem przeciwutleniającym.
Jednym z głównych powodów, dla których wodór ma działanie przeciwutleniające, jest fakt reagowania z jedną z najbardziej agresywnych reaktywnych form tlenu (Ref.). Kolejne działanie przeciwutleniające może mieć związek z faktem, że wodór aktywuje wydzielanie Nrf2 (Ref.). Zgodnie z wcześniejszymi rozważaniami (Ref.), Nrf2 to główny regulator poziomu przeciwutleniaczy wewnątrz komórki. Badania pilotażowe wykazały, że picie wody wodorowej pozytywnie wpływa na zawartość enzymów przeciwutleniających w surowicy zdrowych mężczyzn (Ref.).
Wykorzystanie potężnych właściwości przeciwutleniających wodoru do walki z rakiem – odpadanie guzów
Jeden z pierwszych eksperymentów wykazujących przeciwnowotworowe działanie wodoru został przeprowadzony na raku kolczystokomórkowym skóry u myszy. Wyniki tego badania opublikowano w 1975 roku w prestiżowym magazynie „Science” (Ref.). Myszy z rakiem kolczystokomórkowym skóry poddawano dwutygodniowej ekspozycji na wodór. Badacze chcieli się przekonać, czy wodór jako katalizator rozkładu wolnych rodników spowoduje cofnięcie się guzów na skórze.
„Po pierwszych dziesięciu dniach poddawania myszy terapii wodorowo-tlenowej ustalono jakościowo (i), że guzy zmieniły kolor na czarny, że niektóre odpadły (ii), niektóre skurczyły się u podstawy, jak gdyby miały zostać »zdrapane«, a także (iv) że myszy nie przejawiały negatywnych skutków ubocznych” (Ref.).
Efektu tego nie zaobserwowano, gdy myszy poddano ekspozycji na inne gazy, takie jak hel i tlen. Pod koniec swojego artykułu autorzy prognozowali, że taki efekt może wynikać z reakcji wodoru z najsilniejszym utleniaczem znanym ludzkości, czyli rodnikiem OH. Trzydzieści lat później udowodniono, że tak właśnie jest (Ref.).
Badania naukowe wskazują, że terapia wodorowa może przynosić korzyści w walce z różnymi nowotworami, takimi jak:
- rak płuc (Ref.1, Ref.2)
- rak żołądka (Ref.)
- rak endometrium (Ref.) włókniakomięsak (Ref.)
- rak języka (Ref.)
- komórki guzowe wywołujące wodobrzusze (Ref.)
- rak woreczka żółciowego (Ref.)
- glejak (Ref.)
- rak jelita grubego (Ref.)
- itd. (mechanizmy przeciwnowotworowe wodoru cząsteczkowego czynią go przydatnym w walce z większością nowotworów).
Terapia wodorowa – rezultaty u ludzi
Po inhalacji wodorem przerzuty do mózgu kompletnie znikają w przypadku niedrobnokomórkowego raka płuc – raport z przypadku https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6927257/
„W listopadzie 2015 roku u 44-letniej kobiety zdiagnozowano raka płuc z licznymi przerzutami. Po usunięciu przerzutów z mózgu zastosowano leczenie doustne, przez 28 miesięcy większość zmian pozostawała stabilna. W marcu 2018 roku stwierdzono liczne przerzuty wewnątrzczaszkowe, wodogłowie w trzeciej komorze oraz bocznych komorach mózgu, a także przerzuty do kości, nadnerczy i wątroby. Miesiąc później zastosowano monoterapię wodorową w celu kontrolowania guzów. Po czterech miesiącach guzy w mózgu istotnie się zmniejszyły, istotnie zmniejszyło się również wodogłowie w trzeciej komorze i komorach bocznych mózgu. Po roku wszystkie guzy w mózgu zniknęły, nie odnotowano istotnych zmian przerzutów w wątrobie i płucach”.
„Badania »real world« nad kontrolowaniem nowotworów za pomocą wodoru: informacje uzupełniające na temat 82 pacjentów z zaawansowanymi nowotworami (Ref.) – badania follow-up 82 pacjentów z nowotworami w trzecim i czwartym stadium, leczonych wodorem z następującymi rezultatami:
- „Po czterech tygodniach inhalacji wodorem pacjenci raportowali istotną poprawę w takich kwestiach jak zmęczenie, bezsenność, anoreksja i ból.
- Co więcej, u 41,5% pacjentów wystąpiła poprawa stanu fizycznego, przy czym najlepsze rezultaty osiągnięto u pacjentów z rakiem płuc, a najgorsze u pacjentów z rakiem trzustki oraz nowotworami ginekologicznymi.
- Największy spadek markerów nowotworowych odnotowano u pacjentów z rakiem płuc, a najmniejszy u pacjentów ze złośliwymi rakami trzustki i wątroby.
- Na 80 przypadków z guzami widocznymi w badaniach obrazowych, całkowity wskaźnik kontroli choroby wyniósł 57,5% dla całkowitej lub częściowej remisji w okresie 20−80 dni (mediana: 55 dni) po inhalacji wodoru.
- Wskaźnik kontroli choroby był istotnie wyższy u pacjentów w stadium III w porównaniu z pacjentami w stadium IV (odpowiednio 83,0% i 47,7%), przy czym najniższa wartość tego wskaźnika wystąpiła u chorych na raka trzustki”.
Wnioski: „u pacjentów z nowotworem w stadium zaawansowanym inhalacje wodoru mogą poprawić jakość życia i pomóc w kontrolowaniu rozwoju choroby”.
Terapia wodorem może być stosowana w celu kontroli nad rozwojem guzów oraz łagodzenia negatywnych skutków terapii u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc w późnym stadium (Ref.).
Terapia wodorem w stanie gazowym spowodowała kurczenie się guzów raka woreczka żółciowego z przerzutami: raport z przypadku (Ref.).
„Pacjentka odmówiła przyjmowania innych terapii i rozpoczęła codzienną terapię w formie inhalacji wodoru. Po miesiącu terapii guzy w woreczku żółciowym i wątrobie dalej rosły, pojawiła się również blokada w jelitach. Po dalszej terapii wodorem oraz leczeniu objawowym, w tym dekompresji gastroenterologicznej oraz dożylnym wspomaganiu odżywiania, blokadę jelitową udało się stopniowo usunąć. Po trzech miesiącach terapii wodorem przerzuty w jamie brzusznej zaczęły się stopniowo zmniejszać, ustąpiły anemia i hipoalbuminemia, markery limfocytów i guzów wróciły do normy, a pacjentka mogła wrócić do normalnego życia”.
Wodór w stanie gazowym przywraca normalny stan limfocytów Tc u pacjentów z rakiem jelita grubego w zaawansowanym stanie i poprawia ich rokowanie https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30542740/.
„W okresie od lipca 2014 do lipca 2017 przyjęto 55 pacjentów z klinicznie i histologicznie zdiagnozowanym rakiem jelita grubego w IV stadium. Pacjenci wdychali wodór w stanie gazowym przez trzy godziny dziennie w swoich domach, przyjmowali również chemioterapię w Tamana Regional Health Medical Center (Tamana, Kumamoto, Japonia). […] W ujęciu zbiorczym, bieżące wyniki sugerują, że wodór w stanie gazowym przywraca równowagę komórek PD-1 oraz limfocytów Tc, oferując pacjentom lepsze rokowania”.
Co ciekawe, wbrew moim przypuszczeniom, zasugerowano, że terapia wodorem może ograniczać negatywne skutki uboczne chemioterapii i radioterapii, nie zmniejszając jednocześnie ich skuteczności (Ref.1, Ref..2). Mimo wszystko unikałbym łączenia terapii wodorem z chemioterapią i radioterapią – wodór w stanie gazowym stosowałbym dopiero w kilka dni (5−7 dni) po zakończeniu terapii konwencjonalnej. Wodór może stanowić dobre narzędzie eliminowania skutków ubocznych wywołanych konwencjonalnym leczeniem onkologicznym.
Skutki uboczne
Wodór i hel w stanie gazowym są od dawna stosowane w nurkowaniu, a u nurków nie występują żadne ewidentne działania niepożądane, nawet w związku z wdychaniem wodoru pod wysokim ciśnieniem. Poza tym bakterie obecne w jelitach ludzi i zwierząt również produkują pewne ilości wodoru. Największe ilości tego gazu produkują Blaudia coccoides i Clostridium leptum (Ref.).
„U 55 uczestników bieżącego badania, którzy wdychają wodór w stanie gazowym od trzech miesięcy, nie obserwowano żadnych reakcji niepożądanych” (Ref.).
Podawanie wodoru
Wodór można podawać na różne sposoby:
- Inhalacje wodorowe
- Kąpiele w wodzie wodorowej (Ref.)
- Korzystanie z wodorowych komór hiperbarycznych
- Dożylne wstrzykiwanie wodoru w soli fizjologicznej (Ref.)
- Picie wody wodorowej (Ref.)
Możemy również próbować zwiększać produkcję wodoru przez bakterie jelitowe za pomocą odpowiedniej diety (Ref.).
Jednakże, by zapewnić skuteczność terapeutyczną, najlepszym sposobem jest wdychanie wodoru, o ile nie jest mowa o guzach, na które można oddziaływać poprzez picie wody bogatej w wodór. „Wdychany wodór powinien być podawany w odpowiednio wysokim stężeniu, by umożliwić jego szybkie wnikanie do tkanek, a także wystarczająco dużym, by możliwy był efekt akumulacji dawek” (Ref.).
Na skutek inhalacji wodór zostanie rozdystrybuowany do różnych organów. Dystrybucja wodoru między organy została omówiona tutaj (Ref.).
Jeśli chodzi o metodę inhalacji, jeden z artykułów naukowych opisuje ją następująco:
„H2 został wyprodukowany przez nebulizator tlenowo-wodorowy (H2 66,67%, tlen 33,3%, maksymalna przepustowość gazu: 3l/min; Shanghai Asclepius Meditec, Szanghaj, Chiny). Pacjenci biorący udział w badaniu wdychali wodór przez 4−6 godzin dziennie i co miesiąc byli poddawani badaniom obrazowym, dopóki dotychczasowe zmiany istotnie nie urosły albo nie pojawiły się nowe przerzuty (Ref.). Umożliwia to utrzymanie wysokiego stężenia wodoru we krwi, na poziomie 600 μM, co hamuje wzrost komórek rakowych in vitro (Ref.1).
W ramach innego badania pacjenci wdychali wodór po trzy godziny dziennie w swoich domach. „Pacjenci wdychali wodór w stanie gazowym przez trzy godziny dziennie w swoich domach za pomocą kaniuli lub maski, wypożyczonych lub nabytych samodzielnie, podpiętych do urządzenia Hycellvator ET 100 (Helix Japan, Co., Ltd., Tokio, Japonia)”. […] „Hycellvator ET 100 (Helix Japan, Co., Ltd.) generuje 1,67l/min wodoru w stanie gazowym (czystość wodoru: 99,99%) metodą elektrolizy. Według pomiarów chromatograficznych wykonanych w Kureha Special Laboratory (Iwaki, Fukushima, Japonia), produkowany gaz składał się z 680 000 ppm wodoru w stanie gazowym oraz 320 000 ppm tlenu w stanie gazowym” (Ref.).
W badaniach, w których otrzymano pozytywne rezultaty, przyjęto następujące warunki:
Jednakże, by zapewnić skuteczność terapeutyczną, najlepszym sposobem jest wdychanie wodoru, o ile nie jest mowa o guzach, na które można oddziaływać poprzez picie wody bogatej w wodór. „Wdychany wodór powinien być podawany w odpowiednio wysokim stężeniu, by umożliwić jego szybkie wnikanie do tkanek, a także wystarczająco dużym, by możliwy był efekt akumulacji dawek” (Ref.).
Na skutek inhalacji wodór zostanie rozdystrybuowany do różnych organów. Dystrybucja wodoru między organy została omówiona tutaj (Ref.).
Jeśli chodzi o metodę inhalacji, jeden z artykułów naukowych opisuje ją następująco:
„H2 został wyprodukowany przez nebulizator tlenowo-wodorowy (H2 66,67%, tlen 33,3%, maksymalna przepustowość gazu: 3l/min; Shanghai Asclepius Meditec, Szanghaj, Chiny). Pacjenci biorący udział w badaniu wdychali wodór przez 4−6 godzin dziennie i co miesiąc byli poddawani badaniom obrazowym, dopóki dotychczasowe zmiany istotnie nie urosły albo nie pojawiły się nowe przerzuty (Ref.). Umożliwia to utrzymanie wysokiego stężenia wodoru we krwi, na poziomie 600 μM, co hamuje wzrost komórek rakowych in vitro (Ref.1).
W ramach innego badania pacjenci wdychali wodór po trzy godziny dziennie w swoich domach. „Pacjenci wdychali wodór w stanie gazowym przez trzy godziny dziennie w swoich domach za pomocą kaniuli lub maski, wypożyczonych lub nabytych samodzielnie, podpiętych do urządzenia Hycellvator ET 100 (Helix Japan, Co., Ltd., Tokio, Japonia)”. […] „Hycellvator ET 100 (Helix Japan, Co., Ltd.) generuje 1,67l/min wodoru w stanie gazowym (czystość wodoru: 99,99%) metodą elektrolizy. Według pomiarów chromatograficznych wykonanych w Kureha Special Laboratory (Iwaki, Fukushima, Japonia), produkowany gaz składał się z 680 000 ppm wodoru w stanie gazowym oraz 320 000 ppm tlenu w stanie gazowym” (Ref.).
W badaniach, w których otrzymano pozytywne rezultaty, przyjęto następujące warunki:
- Inhalacje gazu przez 3−6 godzin dziennie, w okresach kilkumiesięcznych.
- Inhalacje przez 3−6 godzin bez przerw.
- Urządzenie chińskie generowało 3l gazu na minutę o zwartości 66,7% cząsteczkowego wodoru i 33,3% tlenu. Oznacza to około 2l/min czystego wodoru.
- Urządzenie japońskie generowało 1,67l/min czystego wodoru w stanie gazowym, dostarczanego w formie mieszaniny 68% wodoru i 32% tlenu.
Zwiększanie przeciwnowotworowego potencjału wodoru
Według tych badań, zatrzymywanie autofagii sprzyja apoptozie komórek rakowych eksponowanych na działanie wodoru (Ref.). Dlatego uzupełnianie terapii wodorowej o inhibitory autofagii wydaje się mieć sens. Doskonale znanym inhibitorem autofagii, opisywanym już wcześniej na tej stronie internetowej, jest hydroksychlorochina (Ref). Kolejnym potencjalnym sposobem maksymalizacji skuteczności terapii wodorowej może być łączenie jej z metronomiczną witaminą C, o czym była już mowa. Efektywność terapii wodorowej mogłaby również zwiększać N-acetylocysteina (silny przeciwutleniacz) w dawce na przykład 1g/dzień.
Odwołania
Wodór wykazuje terapeutyczne działanie przeciwutleniające poprzez selektywne redukowanie cytotoksycznych rodników tlenu. https://www.nature.com/articles/nm1577
Ostry stres oksydacyjny wywołany zespołem poreperfuzyjnym albo stanem zapalnym powoduje poważne uszkodzenia tkanek, a chroniczny stres oksydacyjny uznaje się za jedną z przyczyn wielu powszechnie występujących chorób, w tym raka. Wykazujemy, że wodór (H2) może działać przeciwutleniająco w zastosowaniach prewencyjnych i terapeutycznych. Wywołaliśmy ostry stres oksydacyjny w wyhodowanych komórkach, stosując w tym celu trzy niezależne metody. Wodór selektywnie redukował rodniki hydroksylowe, najbardziej cytotoksyczne ze wszystkich reaktywnych form tlenu, przez co skutecznie chronił komórki. Wodór nie reagował natomiast z innymi reaktywnymi formami tlenu, które mają oddziaływanie fizjologiczne. Wykorzystaliśmy szczury laboratoryjne, u których uszkodzenia tkanek na skutek stresu oksydacyjnego zostały wywołane poprzez niedokrwienie mózgu oraz reperfuzję. Wdychanie wodoru w stanie gazowym istotnie zmniejszyło obrażenia mózgu, chroniąc mózg przed skutkami stresu oksydacyjnego. Wodór można zatem stosować do prowadzenia skutecznej terapii przeciwutleniającej, co wynika z jego zdolności do szybkiego przenikania przez błony komórkowe, dzięki której może docierać do cytotoksycznych reaktywnych form tlenu i reagować z nimi, a przez to chronić tkanki przed uszkodzeniami oksydacyjnymi.
Transdukcja sygnału przez reaktywne formy tlenu https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3135394/
Historycznie uważano je za zupełnie nieszkodliwe, ale najnowsze badania wskazują, że reaktywne formy tlenu mają istotne działanie jako fizjologiczne regulatory wewnątrzkomórkowych dróg przewodzenia sygnałów. Konkretne oddziaływanie reaktywnych form tlenu jest modulowane w dużej mierze przez kowalencyjne modyfikowanie specyficznej cysteiny znajdującej się w podatnych na reakcję redoks białkach docelowych. Oksydacja tychże specyficznych i reaktywnych cystein może z kolei skutkować odwracalnymi modyfikacjami aktywności enzymatycznej. Pojawiają się dane wskazujące na to, że reaktywne formy tlenu regulują różne parametry fizjologiczne, od stymulowania czynnika wzrostu, po wzbudzanie reakcji zapalnej. Dane te wskazują również, że rozregulowane przesyłanie sygnałów reaktywnych form tlenu może prowadzić do wielu chorób.
Od plazminogenu do plazminy – rola receptorów plazminogenu w nowotworach u ludzi https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4264222
Proteoliza na powierzchni błony komórkowej wywoływana plazminą to niezbędny element procesu gojenia się ran, angiogenezy oraz inwazji komórek – procesów ulegających rozregulowaniu w związku z rozwojem raka, postępami choroby oraz przerzutami do innych organów. Wytwarzanie plazminy, zapoczątkowane poprzez wiązanie jej prekursora (plazminogenu) z powierzchnią komórki, jest regulowane przez szereg aktywatorów, inhibitorów i receptorów. W tej recenzji podkreślimy istotność najlepiej opisanych składowych kaskady plazminogenu/plazminy dla patogenezy raka, skupiając się na roli receptorów plazminogenu na powierzchni komórek. Nadekspresja receptorów plazminogenu jest kojarzona ze słabymi rokowaniami pacjentów z rakiem oraz odpornością choroby na chemioterapię. Omówimy również najnowsze odkrycia w kwestii mechanizmów molekularnych, które regulują ekspresję i dystrybucję receptorów plazminogenu na powierzchni komórek.
Przeciwzapalne i przeciwguzowe działanie wodoru poprzez reaktywne formy tlenu https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6096066/
Wodór (H2) ma właściwości pozwalające stosować go w roli nowatorskiego przeciwutleniacza do celów prewencyjnych oraz terapeutycznych. Wodór potrafi przenikać do błon biologicznych, cytozolu, mitochondriów i jąder komórkowych. Można go rozpuścić w wodzie lub roztworze soli fizjologicznej w celu otrzymania wody wodorowej lub roztworu soli fizjologicznej bogatego w wodór. Wodór selektywnie redukuje utleniacze z grupy reaktywnych form tlenu, w tym rodniki hydroksylowe (·OH) oraz peroksynitryt (ONOO-), sprzyjające namnażaniu się, inwazji i przerzutom komórek guzowych. Wodór nie zakłóca metabolicznych procesów hamowania utleniania w sygnalizacji komórkowej. W porównaniu z tradycyjnymi przeciwutleniaczami, wodór jest małą cząsteczką, łatwo dystrybuowaną w organizmie i jego komórkach, tym samym może być bezpiecznym i skutecznym przeciwutleniaczem w przypadku chorób związanych ze stanem zapalnym oraz nowotworów. Wynika to z faktu, że rozwój guzów jest zwykle powodowany przez reaktywne formy tlenu. Leczenie z wykorzystaniem wodoru może stanowić skuteczny sposób przywracania równowagi utleniaczy i przeciwutleniaczy oraz hamowania czynników zapalnych. Tym samym niniejsza recenzja omawia przeciwzapalne i przeciwnowotworowe działania wodoru poprzez działania na reaktywne formy tlenu.
Zapraszamy do kontaktu osoby, które chciałby dowiedzieć się więcej o wodoroterapii lub zakupić urządzenie.
Osoby zainteresowane terapią wodorem, zapraszamy do naszych punktów partnerskich w Krakowie i Częstochowie.
Kraków:
KCTH Spiro, ul. Rzeczna 8/1
KCTH Spiro, Filia Ruczaj, ul. Raciborska 17 (Pasaż Ruczaj)
telefon: +48 730 174 307
Częstochowa
OMEGA-3
ul. PCK 2b lok. 8
telefon: +48 607 874 746
Przejdź do strony głównej Wróć do kategorii Zdrowie